Inspiracje

Człowiek i orzeł

„Pewien czło­wiek zna­lazł jajko orła. Zabrał je i wło­żył do gniazda kurzego w zagro­dzie. Orze­łek wylągł się ze sta­dem kur­cząt i wyrósł wraz z nimi. Orzeł przez całe życie zacho­wy­wał się jak kury z podwórka, myśląc, że jest podwór­ko­wym kogu­tem. Dra­pał w ziemi szu­ka­jąc glist i roba­ków. Piał i gda­kał. Potra­fił nawet trze­po­tać skrzy­dłami i fru­wać kilka metrów w powie­trzu.
No bo prze­cież, czyż nie tak wła­śnie fru­wają koguty?

Minęły lata i orzeł zesta­rzał się. Pew­nego dnia zauwa­żył wysoko nad sobą, na czy­stym nie­bie wspa­nia­łego ptaka. Pły­nął wspa­niale i maje­sta­tycz­nie wśród prą­dów powie­trza, ledwo poru­sza­jąc potęż­nymi, zło­ci­stymi skrzy­dłami. Stary orzeł patrzył w górę oszo­ło­miony.
– Co to jest? – zapy­tał kurę sto­jącą obok.
– To jest orzeł, król pta­ków – odrze­kła kura. – Ale nie myśl o tym. Ty i ja jeste­śmy inni niż on.

Tak więc orzeł wię­cej o tym nie myślał.
I umarł wie­rząc, że jest kogu­tem w zagro­dzie. „

„Prze­bu­dze­nie” Anthony De Mello.